"Όταν είδε τ’ αποτελέσματα του Γυμνασίου, έβγαλε κραυγή θριάμβου. Είχε «περάσει»! Είχε γλιτώσει, δηλαδή, τη μοδιστρική καριέρα που της προόριζαν στην αντίθετη περίπτωση. Μπορεί να «έπιαναν» τα χέρια της, αλλά κάτι της έλεγε ότι τα καρικώματα, στριφώματα και δε συμμαζεύεται δεν ήταν για κείνη. Βέβαια, ακόμη δεν ήξερε τι ήθελε να γίνει σαν μεγάλωνε, αλλά τι ΔΕΝ ήθελε, σίγουρα μπορούσε να το πει από τώρα. - Αχ, καημένη, δεν ξέρεις τι χάνεις... Τα λεφτά μόνο που βγάζουν οι μοδίστρες!... μοιρολόγησε η μητέρα της, όταν της έφερε τα νέα. - Δε με νοιάζει. - Τον καλύτερο θα ‘παιρνες... - Εγώ δε θα παντρευτώ! - Και τι θα κάνεις; - Θα ζήσω ελεύθερη!" ... και έτσι έζησε πάντα, όπως οι ηρωίδες της. Βούλα Μάστορη (1945-2016)