Περίληψη

Άραγε υπάρχει κανείς, σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, που φυλάει τα όνειρά μας; Μπορεί...

Μπορεί σε μια χώρα πολύ μακρινή, πέρα από τα όρια του κόσμου που ξέρουμε, χαμένη στα βάθη του μυαλού και ξεχασμένη στην απεραντοσύνη της καρδιάς, χώρα που κανένας χάρτης δεν τη σημειώνει, να υπάρχουν ονειροφύλακες.
Ονειροφύλακες με μεγάλα και δυνατά, γυάλινα φτερά, για να ταξιδεύουν τα όνειρά μας ψηλά σε ονειρόδρομους μαγικούς.

Στη Χώρα των Ονειροφυλάκων γεννιέται η Έρση, που το όνομά της σημαίνει δροσοσταλίδα. Η Έρση όμως γεννιέται αδύναμη κι έχει μικρά κι ασθενικά φτερά.
Οι γονείς της, για να την προστατέψουν, κάνουν την υπέρτατη θυσία και της χαρίζουν αυτό που κανείς ονειροφύλακας δεν επιτρέπεται να έχει: τα δικά του όνειρα!

Όμως κάποιο παιδί στις Χώρες των Ανθρώπων μείνει δίχως όνειρα εξαιτίας της αδυναμίας της Έρσης να αναλάβει την αποστολή της. Ή τουλάχιστον αυτό που οι άλλοι θεωρούν αδυναμία σ’ εκείνη...

Η Έρση θα περιπλανηθεί, θα βρει τον μίτο που την ενώνει με το παρελθόν της και θα αγωνιστεί να φέρει εις πέρας την αποστολή της και να χαρίσει στον μικρό προστατευόμενο της τα πιο όμορφα όνειρα...

Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, τη φιλία, την αυταπάρνηση, το καθήκον και περισσότερο απ’ όλα τη σημαντικότητα των ονείρων στη ζωή του καθενός μας ξεχωριστά.

Soundtrack

Άκου το κομμάτι του Χρήστου Αλεξόπουλου «Speaks for itself» από το άλμπουμ Vouveau­- Puzzlemusik 2009:

http://www.mixcloud.com/track/christos-alexopoulos/speaks-for-itself/

Κριτικές

Σε μια εποχή, σαν τη δική μας, που τα όνειρα βάλλονται, η Αγγελική Δαρλάση έρχεται να μας θυμίσει τι είναι τα όνειρα και από τι είναι φτιαγμένα. Οι ήρωές της, οι Ονειροφύλακες, κάτοικοι μιας χώρας μακρινής, είναι επιφορτισμένοι με το παράξενο και σπουδαίο καθήκον να φυλάνε τα όνειρα των απλών ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται αποκτά τον Ονειροφύλακά του, τον προστάτη των ονείρων του, και οι Ονειροφύλακες με τα μεγάλα και δυνατά φτερά τους ταξιδεύουν το πολύτιμο φορτίο τους στο μαγικό Ονειροδρόμιο. Η χώρα, όμως, των Ονειροφυλάκων είναι διχασμένη. Χωρισμένη στους «ικανούς» και τους «κατώτερους». Οι πρώτοι είναι «προνομιούχοι». Οι δεύτεροι, με μικρά και αδύναμα φτερά, δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας το καθήκον τους και είναι καταδικασμένοι να ζουν στο γκέτο, στην άκρη της χώρας. Η συγγραφέας, μέσα από μια αφήγηση γεμάτη λυρικά και φανταστικά στοιχεία που σε αιχμαλωτίζουν, μας μιλάει για το δικαίωμα που έχουν οι άνθρωποι να ονειρεύονται. Συγχρόνως, τονίζει τη διάσταση της διαφορετικότητας και το πώς τα μέλη μιας κοινωνίας μπορούν να χωριστούν με βάση άδικα και απάνθρωπα κριτήρια. [...] Δύο βιβλία που εστιάζουν στις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που μπορούν να λάβουν το μίσος και ο φθόνος που τροφοδοτούνται από την ιδέα ότι κάποιοι μπορεί να είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους. Δύο βιβλία -και έπεται και τρίτο- με πολλά αλληγορικά στοιχεία που θα κάνουν τα παιδιά να σκεφτούν πάνω στην πολυπολιτισμικότητα που χαρακτηρίζει ολοένα και περισσότερο τις σύγχρονες κοινωνίες και στο ποιες δυνάμεις μπορούν να επιστρατεύσουν οι άνθρωποι για να γεφυρώσουν τις διαφορές και να αγκαλιάσουν τις αδυναμίες. [...]

Κριτική της Κωνσταντίνας Γεωργούλια στην Ελευθεροτυπία http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=420664

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Τι δήλωσε η συγγραφέας για τη βράβευσή της (Κρατικό βραβείο παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου 2005)

«Μια τόσο σημαντική διάκριση είναι μεγάλο δώρο, ιδιαίτερα για μια νέα συγγραφέα. Ευχαριστώ πολύ τα μέλη της Επιτροπής. Φαίνεται ότι ο δικός μου ονειροφύλακας έκανε καλά τη δουλειά του, όμως δεν μπορώ να μη σκέφτομαι κι όλα αυτά τα παιδιά στη Μέση Ανατολή, που όπως ο Αλή στο βιβλίο μου, μένουν δίχως οικογένεια, δίχως πατρίδα, με ρημαγμένες ζωές, όλα αυτά τα παιδιά που μένουν δίχως όνειρα. Αισθάνομαι ότι εμείς οι “προνομιούχοι” οφείλουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο να γίνουμε οι ονειροφύλακές τους, να αγωνιστούμε για τα όνειρα που στερούνται και για το δικαίωμα τους να ονειρεύονται ξέγνοιαστα, όπως αρμόζει σε παιδιά».

Η συγγραφέας αποκαλύπτει

Πιστεύω στα όνειρα. Σ’ εκείνα τα όνειρα που σε κάνουν να ελπίζεις, να προχωράς, να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Γιατί, αν δεν έχουμε όνειρα, δεν έχουμε ελπίδα – κι η ζωή δεν είναι το ίδιο όμορφη χωρίς ελπίδα.

Κι εγώ έχω ανάγκη να πιστεύω ότι ποτέ, μα ποτέ, δε θα κινδυνέψουν να χαθούν τα ανθρώπινα όνειρα. Ή και ακόμη... Πες μου το όνειρό σου να σου πω ποιος είσαι!

Συνέντευξη της Αγγελικής Δαρλάση στην εφημερίδα Τόλμη της Θράκης.

http://www.patakis.gr/files2/darlasi_tolmh.pdf

Συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία, 18/6/2013

http://www.patakis.gr/files2/Darlasi_Eleftherotypia.pdf