Hint! Μπορείς να ανεβάζεις την άποψή σου, αφού πρώτα γίνεις μέλος της παρέας μας εδώ. Είσαι μέσα, λοιπόν;


Απόσπασμα

H κυρία Φάνη αυτή τη φορά δεν ήταν μονάχη της όταν μπήκε στην τάξη. Κρατούσε από το χέρι ένα κορίτσι που πρώτη φορά το βλέπαμε.

«Παιδιά, από σήμερα θα έχουμε στην τάξη μας μια καινούρια μαθήτρια», είπε. «Τη λένε Λαρίσα Παβλόβ και είναι από τη Ρωσία».

Αλληλοκοιταχτήκαμε εμείς και αμέσως καρφώσαμε όλοι τα μάτια μας πάνω στη Λαρίσα. «Τη λένε Λαρίσα Παβλόβ και είναι από τη Ρωσία», επαναλαμβάναμε μεταξύ μας.

Μερικοί βάλανε τα γέλια, μα η δασκάλα μάς κοίταξε αυστηρά και τότε κάναμε ησυχία.

«Η Λαρίσα δεν ξέρει καλά ελληνικά, όμως είμαι σίγουρη πως εσείς, μαζί μ’ εμένα, θα τη βοηθήσετε να μάθει σύντομα».

Μείναμε όλοι να κοιτάμε τη Λαρίσα. Ήταν ψηλή, ξανθή και το πρόσωπό της χλωμό σαν να μην είχε πάει ποτέ της στη θάλασσα για να τη μαυρίσει ο ήλιος. Φορούσε ένα φόρεμα με άσπρο δαντελένιο γιακαδάκι και είχε σκούρα γαλάζια μάτια. Είχε τα μαλλιά της δεμένα κοτσίδες, με γαλάζιες κορδέλες που ταίριαζαν με τα μάτια της. Φαίνεται πως ένιωθε άσχημα που την κοιτούσαμε όλοι, γι’ αυτό και είχε χαμηλώσει το κεφάλι.

«Δε μ’ αρέσει καθόλου αυτή η... Λαρίσα», μου λέει ο Αλέξανδρος που καθόταν δίπλα μου.

«Ούτε και μένα», βιάστηκα να πω, μα η αλήθεια είναι ως δεν ήμουν εντελώς σίγουρος. Λίγο αργότερα, σαν την ξανακοίταξα, άλλαξα γνώμη. Σίγουρα είχε ένα παράξενο μουτράκι, μα δεν ήταν άσχημη. Τόσο βαθιά γαλάζια μάτια δεν είχα ξαναδεί. Ήθελα να το πω στον Αλέξανδρο, μα δεν του το είπα για να μην αρχίσει να λέει πως την αγάπησα. Α, είναι παλαβός για κάτι τέτοια ο Αλέξανδρος. Σχεδόν κάθε βδομάδα μάς φτιάχνει κι ένα καινούριο ειδύλλιο. Ούτε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα να ήμασταν! Πρέπει να κόλλησε από τη μαμά του που δε χάνει ποτέ το Πάολα, η μεγάλη αγάπη.

Πριν λίγες μέρες έγραψε στον πίνακα, για να το μάθει όλη η τάξη, πως ο Γιώργος αγαπάει τη Μελισσάνθη. Εκείνη έκλαιγε απαρηγόρητα κι έλεγε πως θα φέρει τον μπαμπά της στο σχολείο για να τον κανονίσει. Ο Αλέξανδρος είναι ο πιο άτακτος της τάξης και όμως όλοι τον παραδέχονται. Μόλις βγει η δασκάλα από την τάξη, ο Αλέξανδρος πετάγεται πάνω και μας κάνει τον πίθηκο. Ξύνεται, χοροπηδά, ξεφωνίζει σαν πίθηκος και όλη η τάξη πεθαίνει στα γέλια.

Η δασκάλα έβαλε τη Λαρίσα να καθίσει δίπλα στην Ίριδα, μα εκείνη, ψηλομύτα και φαντασμένη καθώς είναι, σούφρωσε τα μούτρα και τράβηξε την καρέκλα της άκρη

άκρη. Εγώ θύμωσα γι’ αυτό που έκανε και της φώναξα να σταματήσει να συμπεριφέρεται έτσι γιατί εκείνη δεν ήταν καλύτερη.

Ξέδετα κορδόνια
Συγγραφέας: Κίκα Πουλχερίου
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Μάρια Μπαχά
Ηλικία:9-13
Λέξεις κλειδιά: φιλία, Μετανάστευση, Διαφορετικότητα
ISBN:9789601637587 , Σελίδες:112 , ΒΚΜ:07758
Διάβασε απόσπασμα από το βιβλίο: pdf, pdf

Περίληψη

Ο Στέφανος είναι κοντός και γυαλάκιας. Αγαπάει τα βιβλία και δεν αντέχει καθόλου τη γυμναστική και το ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ο λόγος που ο διπλανός του, ο Αλέξανδρος, τον φωνάζει σπασίκλα και γυαλάκια.

Μια μέρα έρχεται στην τάξη τους η Λαρίσα, ένα κορίτσι από τη Ρωσία. Δίχως να το θέλει, θα γίνει η αφορμή για να τσακωθούν ο Στέφανος με τον Αλέξανδρο για τα καλά. Όμως ο καιρός έχει γυρίσματα και σύντομα ο Αλέξανδρος θα πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα που πλήρωνε τη Λαρίσα…

Ένα βιβλίο που αγγίζει με τρυφερότητα και ειλικρίνεια το θέμα της διαφορετικότητας, της αποδοχής των ξένων και της φιλίας.  

Κριτικές

Διάβασε το σκεπτικό της βράβευσης του βιβλίου από το Κυπριακό Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού:

Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα που τοποθετείται στη σύγχρονη Κύπρο, πρωτότυπο και με συμβολικό τίτλο. Η συγγραφέας πραγματεύεται με απόλυτη φυσικότητα το βασικό θέμα της «εμείς και οι ξένοι», σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η οποία αποκαλύπτεται αρκετά πειστική. Το βραβευόμενο μυθιστόρημα διακρίνεται για την ποιοτική του γραφή, τη λογοτεχνικότητά του, η οποία συνδυάζεται με τρόπο αγαστό με τον μύθο. Οι χαρακτήρες του είναι πραγματικοί, ενώ αξιοποιούνται έξυπνα τεχνικές γραφής όπως η πρωτοπρόσωπη αφήγηση και η χρήση ημερολογίου για να δοθεί και η άλλη άποψη (παρά τη χρήση της τεχνικής του «από μηχανής θεού») που αποκαλύπτουν χαρακτηριστικά μιας ώριμης συγγραφέως, της οποίας διαφαίνεται η συγγραφική εμπειρία και ωριμότητα, καθώς η γενικότερη γραφή της δείχνει ότι ξέρει τι πρέπει να παρουσιάσει για να αναδείξει τα προβλήματα της ζωής. Επιπλέον, η Επιτροπή θεωρεί ότι τη συγγραφέα διακρίνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στον χειρισμό των θεμάτων της.

 

Διάβασε την κριτική της Γιόλας Δαμιανού-Παπαδοπούλου για το βιβλίο:

http://yiolap.blogspot.com/2011/10/27-2011-35.html

Διακρίσεις

  • Κυπριακό Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας