Απόσπασμα
ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΑΙΘΟΥΣΑ της οντισιόν και δε μοιάζω καθόλου με μπαλαρίνα τώρα, έτσι που κοπανάω τα πόδια μου χωρίς να κάνω την παραμικρή προσπάθεια να τα ελέγξω. Ο κύριος Μπαλανσίν με περιμένει. Χαμογελάει. Το δικό μου στόμα σχηματίζει κι αυτό κάτι που μοιάζει με ειρωνικό χαμόγελο αλλά χωρίς να είναι αγενές. Δεν είμαι καμιά κακομοίρα. Είμαι εδώ και έχω πολύ σοβαρό σκοπό. Ο κύριος
Μπαλανσίν με κοιτάζει έτσι που στέκομαι σαν στρατιωτάκι μπροστά του. Μετά κοιτάζει τις σημειώσεις του.
«Εσύ, λοιπόν, είσαι η Κέισι Κουίν» λέει. Η φωνή του έχει μέσα μια ξενική προφορά, βαθιά, στο πίσω μέρος του λαιμού του. Δεν το είχα προσέξει πριν. Το μόνο που είχα στον νου μου ήταν να προσπαθώ να καταλάβω τι μου έλεγε να κάνω. Το «ρ» το λέει πολύ γάργαρα και πλαταγίζει τη γλώσσα σαν να μην του αρέσει αυτό που βλέπει. Τον αφήνω να με κοιτάζει χωρίς να κινούμαι. Ξέρω τι κοιτάζει. Τα δάχτυλα των ποδιών μου που έχουν βγει από τις τρύπες στο καλσόν. Τα κοκαλιάρικα πόδια μου. Και σκέφτεται Ε, όχι και μπαλαρίνα αυτό το κορίτσι. Υψώνω το ανάστημά μου και βάζω τα πόδια μου στην πρώτη ποζισιόν, μόνο και μόνο για να του δείξω πως δεν ξέρει τι του γίνεται αν σκέφτεται έτσι για μένα.
«Είναι αλήθεια αυτά που έχεις γράψει εδώ πέρα;» Χτυπάει το δάχτυλο στο χαρτί που έχει μπροστά του. Είναι η φόρμα που συμπλήρωσα όταν ήρθα. «Αλήθεια δεν έχεις κάνει ποτέ μαθήματα μπαλέτου;»
Σηκώνω το σαγόνι. «Μάλιστα. Αλήθεια είναι».
«Δεν έχεις λάβει ποτέ κάποιου είδους εκπαίδευση στο μπαλέτο;»
«Όχι, κύριε».
Παίρνει βαθιά ανάσα. Ύστερα με κοιτάζει, με κοιτάζει αληθινά, σαν να είμαι βιβλίο και με διαβάζει. Προσπαθώ να μην κουνήσω ούτε βλέφαρο, και τα δευτερόλεπτα περνάνε. Με περνάει από δοκιμασία, λέω στον εαυτό μου. Κάτι περιμένει να δει. Ξαφνικά, ο κύριος Μπαλανσίν ξεφυσάει απότομα.
«Μάλιστα. Ε, τότε είσαι γεννημένη χορεύτρια» λέει.
Περίληψη
Η Κέισι Κουίν έχει μέσα της τον χορό. Μπορεί η οικογένειά της να μην έχει τα οικονομικά μέσα για να τη στείλει σε σχολή μπαλέτου, αλλά η Κέισι καταφέρνει να μάθει τα πάντα στα κλεφτά. Κι αν χρειαστεί, θα κάνει και πιρουέτες στο χώμα ή στο τσιμέντο…
Άλλωστε είναι σίγουρη ότι ακόμα και το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού της έχει περισσότερη χάρη από τα ξιπασμένα κοριτσάκια στη σχολή μπαλέτου. Τα πόδια της, βέβαια, είναι κοκαλιάρικα και δε μοιάζουν καθόλου με μπαλαρίνας. Και τα παπούτσια του χορού της είναι από δεύτερο χέρι κι έχουν μισοσκιστεί πια…
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι, όταν η Κέισι κλείνει τα μάτια, βλέπει τα λαμπερά φώτα μιας σκηνής θεάτρου στη Νέα Υόρκη. Κι εκεί θα πάει. Θα τον βρει τον τρόπο. Και θα πετύχει. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς!
Το συναρπαστικό ταξίδι ενός πεισματάρικου κοριτσιού που ταξιδεύει στα τέλη της δεκαετίας του ’50 από την αμερικάνικη επαρχία στη Νέα Υόρκη και καταφέρνει με το ταλέντο της (και μπόλικη δουλειά) να ξεπεράσει τις δυσκολίες που συναντούν όλοι οι χορευτές όταν κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο σανίδι. Στον δρόμο της θα συναντήσει κορυφαίους χορευτές και δασκάλους, όπως ο Ζορζ Μπαλανσίν και η Μάρθα Γκράχαμ.
Video
Δες ένα απόσπασμα του «Καρυοθραύστη» από τη Σχολή Αμερικάνικου Μπαλέτου (2011)
Δες ένα απόσπασμα της «Ιωάννας της Λορραίνης» από τη Σύγχρονη σχολή χορού Μάρθα Γκράχαμ (1969).
Κριτικές
Casey knows in her heart that she is a natural dancer, born for the stage. How she winds up not a ballerina but a student of real-life modern dance doyenne Martha Graham forms the crux of this pleasant story set in 1959. The novel is at its strongest when describing Graham's powerful personality and the intense work needed to succeed as a dancer. Casey is a sympathetic character who says of her passion, "The way I am dancing on the inside. The way I am flying. It is like no dance in the world. It is better.”
Karen Cruze, Booklist Review
Διακρίσεις
- Βραβείο Μετάφρασης Βιβλίου για Παιδιά από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας.
Σχόλια