Hint! Μπορείς να ανεβάζεις την άποψή σου, αφού πρώτα γίνεις μέλος της παρέας μας εδώ. Είσαι μέσα, λοιπόν;


Απόσπασμα

Μας ξέφευγε συνεχώς. Ήταν το σήμερα. Ήταν το αύριο. Ήταν η ανεπαίσθητη μυρωδιά του κακτολούλουδου,η φευγαλέα σκιά μιας μικρής κουκουβάγιας. Δεν ξέραμε τι συμπέρασμα να βγάλουμε για κείνη. Προσπαθούσαμε να την καρφώσουμε σε κάποιον πίνακα από φελλό σαν πεταλούδα, αλλά πάντα η πινέζα μάς έφευγε, κι εκείνη την έπαιρνε ο αέρας.

Στάργκερλ
Συγγραφέας: Jerry Spinelli
Μεταφραστής: Στέλλα Κάσδαγλη
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Φωτεινή Τίκκου
Ηλικία:15+
Λέξεις κλειδιά: Πρώτος έρωτας, κοινωνικός αποκλεισμός, Διαφορετικότητα, Αντικομφορμισμός
ISBN:9789601668604 , Σελίδες:224 , ΒΚΜ:10860
Διάβασε απόσπασμα από το βιβλίο: html

Περίληψη

Η Στάργκερλ είναι μαγευτική σαν τον ουρανό της ερήμου, παράξενη σαν τον αρουραίο της, μυστηριώδης σαν το όνομά της.

Από τη μέρα που εμφανίστηκε στο ήσυχο Λύκειο Μάικα μέσα σε μια έκρηξη χρωμάτων και ήχων, σε όλο το σχολείο ακούγεται ένα και μόνο μουρμουρητό: «Στάργκερλ, Στάργκερλ…».

Η Στάργκερλ κλέβει την καρδιά του Λίο Μπόρλοκ με ένα της μόνο χαμόγελο και βάζει φωτιά στο ομαδικό πνεύμα του σχολείου με μία μόνο ζητωκραυγή. Οι μαθητές του Λυκείου Μάικα τη λατρεύουν.

Στην αρχή.

Λίγο καιρό μετά στρέφονται εναντίον της και την αποκλείουν εξαιτίας των όσων την κάνουν διαφορετική.

Ο βραβευμένος Τζέρρυ Σπινέλλι υφαίνει μια γεμάτη ένταση και συναίσθημα ιστορία γύρω από τους κινδύνους του να είναι κανείς δημοφιλής αλλά και γύρω από την έκσταση και την έμπνευση που χαρίζει η πρώτη αγάπη. Ένας ύμνοςστον αντικομφορμισμό που θα ενθουσιάσει με την ειλικρίνειά του, θα συγκινήσει με το συναίσθημα που διακινεί και, κυρίως, θα μετακινήσει τους αναγνώστες.

Video

See video

Δες το τηλεοπτικό trailer του βιβλίου.

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Ε: Πώς προέκυψε η έμπνευση για τον χαρακτήρα της Στάργκερλ; Αντλήσατε υλικό από ανθρώπους που ξέρατε ήδη ή από τη φαντασία σας;

A: Για πολλές από τις πτυχές του χαρακτήρα της Στάργκερλ άντλησα έμπνευση από τις αναμνήσεις μου, από λογοτεχνικά έργα και από την αισιόδοξη φαντασία μου. Το υπαρκτό πρόσωπο που ενσαρκώνει τις περισσότερες από αυτές τις πτυχές από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο ξέρω είναι η γυναίκα μου –που είναι επίσης συγγραφέας– η Αϊλίν.

Ε: Πιστεύετε πως υπάρχουν στ’ αλήθεια άνθρωποι σαν τη Στάργκερλ ή πρόκειται για έναν καθαρά φανταστικό χαρακτήρα;

Α: Η σύντομη απάντηση είναι πως η Αϊλίν Σπινέλλι όντως υπάρχει! Η πιο λεπτομερής απάντηση είναι πως η Στάργκερλ είναι όσο αληθινή και η ελπίδα μας, όσο αληθινή και η προοπτική, όσο αληθινά είναι τα καλύτερα κομμάτια της ανθρώπινης φύσης. Τη βρίσκετε εξωφρενική; Μακάρι. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εξωφρενικοί άνθρωποι ανάμεσά μας. Μακάρι να ήμουν κι εγώ πιο εξωφρενικός, λιγότερο προβλέψιμος, λιγότερο ρεαλιστής. Καταλαβαίνω πως η ιστορία μου κουβαλάει κάτι το φανταστικό, το μυθικό, αλλά και η ιστορία και, ακόμα περισσότερο, ο χαρακτήρας αυτό τον στόχο έχουν: να ανακινήσουν λίγο τα πράγματα, να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε συνήθως τον εαυτό μας. Όταν ο Άρτσι λέει στον Λίο «Είναι σαν και μας περισσότερο απ’ ό,τι εμείς οι ίδιοι», αναφέρεται τόσο στο γεγονός ότι είναι βαθιά ανθρώπινη όσο και στο ότι εμείς οι ίδιοι συχνά δεν αξιοποιούμε τη δυναμική μας. Ακόμα και ο ίδιος ο Λίο, που φτάνει σχεδόν στο σημείο να την κατηγορήσει πως είναι υπερβολικά καλή, αργότερα διαπιστώνει ότι το φιλί που του έδωσε «δεν ήταν καθόλου φιλί αγίας».

Τι σημαίνει λοιπόν για μας τους ίδιους το να πιστεύουμε πως είναι αδύνατο να υπάρξει ένας τέτοιος άνθρωπος; Το μήνυμα της ιστορίας είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό: είναι πιθανό να υπάρξει ένας τέτοιος άνθρωπος, και, στον βαθμό που η Στάργκερλ είναι μια από μας (Άρτσι: «Η Στάργκερλ είναι το πιο γήινο πλάσμα που υπάρχει»), είμαστε κι εμείς τέτοιοι άνθρωποι.

Ε: Τη δική σας εμπειρία από το λύκειο πώς θα την περιγράφατε;

Α: Θα έλεγα ότι μου έμαθε να μην είμαι τέλειος, αλλά να είμαι ταυτόχρονα ευτυχισμένος, αναζητώντας το ποιος και τι θέλω να είμαι.

Ε: Τι συμβουλή θα δίνατε σ’ έναν νεαρό συγγραφέα;

Α: Υπάρχουν πολλοί μικροί κανόνες, κατά τη γνώμη μου, αλλά ένας είναι ο Χρυσός Κανόνας που τους υπερβαίνει όλους: να γράφετε για πράγματα που σας καίνε.