Περίληψη

Φαντάσου ότι βρίσκεσαι μόνος σου στο σπίτι, έχεις βάλει δυνατά μουσική στο youtube και κάθε τραγούδι που ακούς σε παρασέρνει σ’ ένα χείμαρρο αναμνήσεων και σκέψεων που τις μοιράζεσαι με τους φίλους σου στον τοίχο σου στο facebook ή στο chat. Ε λοιπόν, κάπως έτσι είναι γραμμένο κι αυτό το βιβλίο. Έχει μουσική υπόκρουση, έχει πολλές αναμνήσεις και ακόμη περισσότερες σκέψεις, μόνο που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, όπως τα κλασικά μυθιστορήματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το μυθιστόρημα της γενιάς του facebook και των sms.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, ο εικοσάχρονος Αφροϊταλός Αντόνιο που μοιράζεται με τον αναγνώστη την ιστορία της ζωής του. Μιας ζωής γεμάτης στερήσεις και δυσκολίες οικονομικές αλλά κυρίως κοινωνικές, επειδή από την ημέρα που γεννήθηκε στην Ιταλία, όπου ζει μέχρι σήμερα, έζησε το ρατσισμό, τις προκαταλήψεις και την απαξίωση μιας «πολιτισμένης» σύγχρονης κοινωνίας, μόνο και μόνο επειδή είναι έγχρωμος. Ίνδαλμά του είναι ο Μάριο Μπαλοτέλλι, όχι όμως υπό την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, αλλά με αυτή του έγχρωμου Ιταλού που κατάγεται από τη Γκάνα.

Με αφορμή τον έρωτά του για τη δεκαεννιάχρονη Λίντα, ο Αντόνιο αφηγείται περιστατικά από τη σχολική και την οικογενειακή ζωή του, τις φιλίες του αλλά κυρίως απορεί για την εχθρότητα που εισέπραξε από τις φίλες και ακόμη περισσότερο από τη μητέρα τής Λίντα, οι οποίες τον θεωρούσαν περιθωριακό και «λίγο». Όμως εκείνος, ώριμος, αισιόδοξος και συμφιλιωμένος πλέον με τον εαυτό του, δεν το βάζει κάτω και αποφασίζει να λυτρωθεί κάνοντας αυτό που ξέρει καλά: να γράφει.

Soundtrack

Δες και άκουσε την PLAYLIST του μυθιστορήματος η οποία αντιστοιχεί και στα κεφάλαιά του.

Ludovico Einaudi – I giorni

Luche – La risposta

Tiziano Ferro – Hai delle isole negli occhi

Bob Marley – Redemption Song

Kaaris – Or noir

Ghemon – Fuori luogo ovunque

Soja – Faith works

Fabrizio De Andre – Dolcenera

R. Kelly – When a woman’s fed up

Mecna – Capirai

Club Dogo – Phra

Arisa – La notte

Le luci della centrale elettrica – Piromani

Yann Tiersen – La dispute

113 – Jour de paix

Coldplay – Fix you

Fababy – Fuck l’amour

John Legend – Ordinary people

Boys to men – End of the road

Raige – 7 passi dalla luna

Fababy ft. La Fouine – Mere Seule

Tupac – Changes

Marracash – Polvere

Ludovico Einaudi – Al di la del vetro

La Fouine – Regarde la Haut

Gemello – Venere

Caneda – Angeli da bar

Kid Cudi – The Prayer

The shin sekai – La Peur

Lucio Battisti – La collina dei ciliegi

Co’ sang – Quanno me ne sono juto

Lacrim – Tout Le Monde Veut Des Loves

Black M – Pour oublier

Drake – Shot For me

Le luci della centrale elettrica – C’eravamo abbastanza amati

Neffa – Aspettando il sole

Ghemon – Non spegnermi

Canardo – Priorite

Zibba e Almalibre – Senza di te

Nirvana – Rape me

Drake – Practice

Gue Pequeno – Amore odio

Franck Ocean – Novacane

Giovanni Allevi – Back to life

Frank Siciliano – Notte blu

Fabrizio De Andre – Inverno

Briga – Benvenuta

Levante – Scatola blu

Mezzosangue – Nevermind

Drake – Trust issues

Tiziano Ferro – Salutandoti affogo

Nesli – Noi

Jovanotti – A te

Lucio Dalla – Canzone

Coez – Siamo morti insieme

Lucio Battisti – 29 settembre

Ellebi – Rose Nere (Cover)

Nico Stay – Dead Pony

Jovanotti – Baciami ancora

Lenny Kravitz – Again

Le luci della centrale elettrica – Le ragazze stanno bene

Booba – Avant de Partir

Coez – Vorrei portarti via

Kevin Sharp – No body knows

Jovanotti – Un’illusione

V. Kanye West – Runaway

Stokka e Madbuddy – Fragile

Brasco – Vagabond

Onemic – Il mare se ne frega

Dente – Saldati

Soprano – Je serai la

La Fouine – Tombe pour elle

Booba – Caramel

DiMartino – Cercasi anima

Verdena – Trovami un modo semplice per uscirne

Niccolo Agliardi – L’ultimo giorno d’inverno

Oasis – Champagne supernova

Nesli – La fine

Bob Marley – No woman no cry

Κριτικές

Η μεταφράστρια σχολιάζει

Το Έξω βρέχει, μέσα το ίδιο, να σε πάρω να φύγουμε; είναι η κατάθεση ψυχής του Αντόνιο αλλά κι ένα μήνυμα προς όσους τον αμφισβήτησαν, μα κυρίως προς όσους αμφισβητούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί τελειώνοντας το βιβλίο, αυτό που μένει είναι ένα γλυκό χαμόγελο αισιοδοξίας κι ελπίδας και η αίσθηση πως ο δρόμος προς την ωριμότητα και την ευτυχία είναι εφικτός, αρκεί να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε  τον εαυτό μας ώστε να τον αποδεχτούμε και να τον εκτιμήσουμε γι’ αυτό που πραγματικά είναι. Δήμητρα Δότση

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Διάβασε αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Αντόνιο Ντικέλε Ντιστέφανο στο τηλεοπτικό κανάλι Deejay Tv.

(https://www.facebook.com/AntonioDikele/videos/10204570014303358/)

- Πώς γεννήθηκε η ιδέα αυτού του βιβλίου;

- Η ιστορία του Αντόνιο και της Λίντα είναι πραγματική. Ο Αντόνιο της ιστορίας είμαι εγώ. Πρόκειται για αυτοβιογραφικό βιβλίο. Είχα σχέση με μια κοπέλα επί δέκα μήνες, μόνο που δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί γιατί η μητέρα της με μισούσε. Δεν είχε κανέναν λόγο. Με αποκαλούσε «βαποράκι», «εγκληματία», «ναρκομανή», και να φανταστείτε εγώ δεν έχω καπνίσει ούτε ένα τσιγάρο στη ζωή μου. Προφανώς το έλεγε επειδή είμαι μαύρος. Κάποια στιγμή, μου τηλεφώνησε η μητέρα της κοπέλας – η οποία προφανώς ήξερε ότι έγραφα –  και μου είπε: «Είμαι σίγουρη ότι θα γράφεις κάποιο από τα “περίφημα” βιβλία σου. Όταν το γράψεις, στείλ’ το μου κι εμένα». Μόλις έκλεισα το ακουστικό, είπα ότι εγώ αυτό το βιβλίο θα το γράψω και θα της το στείλω. Η αλήθεια είναι ότι δεν της το έστειλα. Ελπίζω όμως να το αγοράσει. Από τότε δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά. […]

Η μητέρα μου ζει εδώ και τέσσερα χρόνια στην Αγκόλα και μάλιστα ο τίτλος του βιβλίου Έξω βρέχει, μέσα το ίδιο, να σε πάρω να φύγουμε είναι μια ερώτηση που απευθύνω σ’ εκείνη.

- Με τι άλλο ασχολείσαι στη ζωή σου;

- Εδώ και δύο χρόνια μαζί μ’ έναν φίλο μου έχουμε φτιάξει μια ομάδα, την Αραβική Άνοιξη, και πηγαίνουμε στα σχολεία όπου μιλάμε στους μαθητές για την αγάπη, το ρατσισμό και τα social media. Η ιδέα μας αυτή γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.

- Ζούμε σε μια χώρα, όπου δυστυχώς, ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να συνηθίσει την ιδέα ότι ένας έγχρωμος μπορεί να είναι Ιταλός. Κατά τη γνώμη σου γιατί υπάρχει αυτή η αντίληψη και τι πρέπει να γίνει στην Ιταλία ώστε να ισχύει κι εδώ ό,τι για παράδειγμα συμβαίνει στη Γαλλία ή στην Αγγλία;

- Το πρόβλημα είναι ότι οι μαθητές δεν διδάσκονται στα σχολεία πως η διαφορετικότητα είναι προσόν. Εδώ θεωρούμε ότι η διαφορετικότητα είναι ελάττωμα. Δεν έχουμε μάθει ότι στον κόσμο δεν υπάρχουν μαύροι και λευκοί αλλά άνθρωποι ευγενείς και αγενείς. Αν στα σχολεία αρχίσουν να διδάσκουν ότι οι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν πάντα κάτι παραπάνω σε σχέση με τους άλλους, ίσως κάποτε τα πράγματα να αλλάξουν. 

Για παράδειγμα, επειδή μιλάω τόσο καλά ιταλικά όλοι εκπλήσσονται. Όταν πάλι βλέπουν κάποιο από τα βίντεο που φτιάχνω και ανεβάζω στο facebook νομίζουν ότι είναι playback, δεν το πιστεύουν. Πρέπει ν’ αρχίσουμε να γνωρίζουμε τους άλλους γύρω μας. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν όταν μάρτυρες αυτής της αλλαγής δεν θα είναι μόνο ο Μάριο Μπαλοτέλλι, επειδή είναι διάσημος, αλλά και πολλοί άλλοι ακόμη. Ή όταν θα υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες, όπως για παράδειγμα το βιβλίο μου.